Psycholog i psychiatra postrzegani są jako jedna i ta sama osoba. W końcu do obydwu trzeba się skierować w momencie problemów z własną psychiką i emocjami. Jednakże w rzeczywistości są to dwa zupełnie różne zawody zajmujące się schorzeniami o różnym podłożu. Różnią się od siebie praktycznie wszystkim, a przynajmniej większością rzeczy. Najlepiej będzie to zobrazować porównując ze sobą każdy aspekt pod względem bycia psychologiem, a psychiatrą.
Po pierwsze kształcenie. Psycholog jest lekarzem pod względem prawnym. Jest to osoba, która przez 5 lat studiowała na kierunku „psychologia”, ukończyła je i uzyskała, co najmniej, tytuł magistra. Psychiatra natomiast ukończył studia medyczne ze specjalizacją psychiatria. Jest uznawany za lekarza medycyny. Diagnozuje choroby i zaburzenia psychiczne oraz zajmuje się ich leczeniem. Psycholog w tym czasie może wyłącznie wystawiać diagnozy psychologiczne, orzekać lub opiniować zachowanie człowieka. Jego pomoc psychologiczna wygląda bardzo różnie i najczęściej w zależności od pojawiającego się problemu. Najczęściej zwracają się do niego osoby, które przeżyły bardzo silny szok lub znalazły się w jakimkolwiek kryzysie egzystencjalnym. W przypadku psychiatry jego pomoc i leczenie wygląda bardziej medycznie. Jest on upoważniony do wypisywania leków na receptę oraz wszelkich zwolnień lekarskich. Ponadto, jeśli stwierdzi, że stan pacjenta jest bardzo zły, może dać mu skierowanie do szpitala, podczas gdy psycholog nie jest w stanie tego zrobić. Jednakże istnieje coś takiego jak psycholog kliniczny, czyli człowiek który dodatkowo zdobył specjalizację kliniczną i odbywał praktyki w oddziałach psychiatrycznych.
Psychologa i psychiatrę rozróżniają także kwestie związane z ubezpieczeniem zdrowotnym. Jeśli chce się skorzystać z usług psychologa potrzebne będzie skierowanie. Wystawić je może lekarz ubezpieczenia zdrowotnego czyli między innymi lekarz rodzinny czy też psychiatra. W momencie zapisania się na wizytę do psychiatry, takie skierowanie nie jest potrzebne.